به گزارش قدس آنلاین، بقا در شرایط بحرانی و غیرممکن؛ این ماموریت تمام رقبای رئال در هفته های اخیر بوده است. مردان کارلو آنچلوتی پس از آخرین وقفه بازی های ملی، فرم ویران‌گر خود را فعال کرده اند تا به رقبای خود این احساس را بدهند که هر بار که توپ می چرخد، مجبورند برای بقا تلاش کنند. شکست در لیگ مقابل بارسلونا در نوکمپ (2-1) که عملا رویای لالیگا را منتفی کرد، نحوه به چالش کشیدن حریف در زمین برای رئال را کاملاً تغییر داد. شیوه جدیدی از بازی با انبوهی از موقعیت های خطرناک که مربیان رقیب را وادار به تفکر می کند: آیا می توان از سونامی سفید فرار کرد؟

سرمربی ایتالیایی پس از پیروزی مقابل کادیز گفت: «ما انرژی و نگرش خوبی را در دیداری نشان دادیم که می توانست فریبنده و مثل یک تله باشد.» بازی‌ای که کاملاً نمونه‌ای از گرسنگی و جاه‌طلبی بازیکنان رئال را به نمایش گذاشت. این رئال نزدیک ترین تیم به رئالی است که کریستیانو رونالدو را در اختیار داشت. فوق ستاره پرتغالی تکرارنشدنی، عطش پایان ناپذیری برای یورش به دفاع رقبا داشت و حتی اگر رقیبش ناک اوت شد نیز دست بردار نبود. ژن رقابتی که رئال مادرید آن را در بازی های اخیر خود به تصویر کشیده است.

شلیک‌هایی بیشتر از غرب وحشی

گل و کلین شیت

از آنجایی که یک خانه هرگز با ساختن از پشت بام شروع نمی شود، بهترین گلر جهان، تیبو کورتوا، نمی خواست جشن تیمش در پنج بازی اخیر را از دست بدهد. رئال مادرید بدون کورتوا غیرممکن بود که در چهار بازی از پنج بازی اخیر خود دروازه اش را بسته نگه دارد.
واکنش استتثنایی برابر ضربه رحیم استرلینگ،به خوبی اهمیت دروازه بان بلژیکی در رئال را ثابت می کند. کورتوایی که در فینال لیگ قهرمانان فصل قبل نیز بی نظیر بود. در واقع عملکرد تماشایی او باعث شده رئال مادرید در چهار بازی از پنج بازی اخیر خود کلین شیت کند. فقط ویارئال با سامو چوکوئزه توانست چارچوب دروازه رئال را فتح کند. وایادولید، بارسلونا، چلسی و کادیز، چهار قربانی تغییرات اساسی در شکل بازی رئال هستند؛ تیمی که حالا به یک سونامی گریزناپذیر تبدیل شده است.